شاعر : غلامرضا سازگار نوع شعر : مناجات با خدا وزن شعر : مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن قالب شعر : غزل
با آنکه حدّ جرمم بالاترازعذاب است جرم مرا حساب وعفو توبیحساب است
با لطف بیکـرانت درپیـشگـاهعفـوت العفویک گنه کاربالاترین ثواب است
عـفـوتوکـوه خـجـلت برشانهام نهـاده برروی دوشم این کوه سنگینترین عذاب است
دستم به بند عصیان پایم به دام شیطان قلبم هماره بیمارچشمم همیشه خواب است
چون لالۀ خزانی رفت ازکـفم جـوانی شرمنده پیری من از دوره شباب است
بااین گـنـاه بـسیـارگـویی گـنه نکـردم برهرگناهم از توصد پردۀ حجاب است
مـگـذار تـا بـریـزد بـرخـاک آبــرویـم بیآب رحمت تواین آبروسراب است اشک خجالت از من لطف و عنایت ازتوجرم من است ظلمت عفوتوآفتاب است
هرناله شعـلۀ دل هر شعـله شاخـۀ گل هرقطره اشک خجلت دریایی ازگلاب است
باران اشک میثم ازابر رحمت توست این ابر آسمانش از چشم بوتراب است